Στην πόλη των Χανίων υπήρχαν γνωστοί φωτογράφοι από τα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Φωτογράφος, πολλές φορές μετακινούνταν στην ύπαιθρο με μια μηχανή στην πλάτη, απαθανατίζοντας ιστορικά γεγονότα, μνημεία, τοπία και καθημερινούς ανθρώπους, αλλά κυρίως φωτογράφιζε μέσα σε στούντιο. Μετά τον πόλεμο ανοίχτηκαν πολλά φωτογραφεία σε διάφορες πόλεις. Στα Χανιά ο δρόμος των φωτογραφείων ήταν κυρίως κατά μήκος της Βασιλέως Κωνσταντίνου, αργότερα οδός Δημοκρατίας, η σημερινή οδός Ανδρέα Παπανδρέου.
Η οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου συγκέντρωνε έξι φωτογραφεία, δίνοντας μια άλλη αίγλη στo κέντρο της πόλης. Την εποχή εκείνη οι φωτογραφίες ήταν προνόμιο των ανθρώπων που μπορούσαν να ανταποκριθούν στο κόστος της φωτογράφισης, το οποίο ήταν αρκετά υψηλό.
Οι εποχές μετά τον πόλεμο ήταν δύσκολες. Για πολλές οικογένειες, των προαστίων και των χωριών, μια φωτογραφία, οικογενειακή ή στρατιωτική, ήταν ίσως η μόνη που θα έβγαζαν σε όλη τους τη ζωή. Πολλές οικογένειες, έχοντας χάσει πρόσωπα στους πολέμους ήταν τυχεροί αν είχαν έστω μια φωτογραφία για να θυμούνται το αγαπημένο τους πρόσωπο. Κάποιοι φωτογράφοι της εποχής, φρόντιζαν αυτή η μια φωτογραφία, να αναπαραχθεί με μια ειδική μέθοδο, μεγεθύνοντας και τυπώνοντάς την αχνά σε φωτογραφικό χαρτί και έπειτα σχεδιάζοντας τις λεπτομέρειες με κάρβουνο δηλαδή με ειδικά μολύβια. Η πρόοδος της τεχνολογίας άλλαξε τα δεδομένα σε πολλά επαγγέλματα του 20ου αιώνα με πολύ γρήγορες ταχύτητες. Η εξέλιξη επηρέασε τους φωτογράφους σε μεγάλο βαθμό. Ωστόσο δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν στους παλιούς μη αυτόματους φακούς και σε τεχνικές που χρησιμοποιούνταν παλιότερα οι φωτογράφοι, αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο την υπερβολική και άσκοπη λήψη φωτογραφιών, κάτι που βρίσκεται πιο κοντά στην τέχνη της φωτογραφίας, και λιγότερο στο επάγγελμα ως φωτογράφος.