Η τέχνη της τυπογραφίας καθόρισε την πορεία της ανθρωπότητας. Η αναπαραγωγή και διάδοση των εντύπων κειμένων πλέον ήταν ευκολότερη. Η συμβολή της έχει υπάρξει καθοριστική και στον Ελλαδικό χώρο παρά το ότι άργησε να έρθει λόγω της Τουρκοκρατίας. Έλληνες τυπογράφοι διέπρεψαν στην Κωνσταντινούπολη, και στην Βενετία. Στην Κρήτη το 1831, η τυπογραφία κάνει την εμφάνιση της με την τύπωση από τους Αιγύπτιους της εφημερίδας Βακάι Γκιρίτ. Παράλληλα έκαναν και την εμφάνιση τους κάποιες επαναστατικές εφημερίδες οποίες εκδιδόταν κατά την διάρκεια των κρητικών επαναστάσεων. Το 1878 με τη συνθήκη της Χαλέπας η τυπογραφία επιτράπηκε επίσημα πλέον. Οι τυπογράφοι αρχικά έπρεπε να στοιχειοθετήσουν τα κείμενα επιλέγοντας μέσα από ξύλινα κουτιά, ένα προς ένα τα τυπογραφικά στοιχεία –γράμματα και αριθμούς, τα οποία τοποθετούσαν στη σωστή ακολουθία και σειρά μέσα σε ειδικές θήκες που ονομαζόταν «σελιδοθέτες», προκειμένου να συνθέσουν τα κείμενα.
Παλαιότερα τα τυπογραφικά στοιχεία ήταν ξύλινα. Αργότερα αντικαταστάθηκαν από μεταλλικά που ήταν και ανθεκτικότερα. Ακολουθούσε η τύπωση με την βοήθεια του τυπογραφικού πιεστηρίου. Τα τυπογραφικά στοιχεία με την βοήθεια ενός μηχανισμού επαλειφόταν με μελάνι και ακολούθως με την βοήθεια ενός άλλου μηχανισμού τα στοιχεία αυτά πιεζόταν απάνω σε χαρτί αφήνοντας έτσι το αποτύπωμα τους.
Με την πρόοδο της τεχνολογίας η χρονοβόρα διαδικασία επιλογής των τυπογραφικών στοιχείων απλουστεύτηκε, διότι εμφανίστηκαν οι λινοτυπικές μηχανές. Την δεκαετία του 1980 η χειρονακτική και μηχανική τυπογραφία άρχισε να εγκαταλείπεται. Σήμερα η τυπογραφία είναι πλέον ηλεκτρονική. Η σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία παρακάμπτει το παραδοσιακό έντυπο, όμως το έντυπο στην πραγματικότητα δεν μπορεί να αντικατασταθεί ούτε και η ουσία του, ως ένα τεκμήριο ιστορίας.